Kindercoach Openhartig
Hoe hoog leg jij die lat?
Je herkent deze reclamezin vast wel uit de reclame: “Hoe hoog leg jij de lat?”. Een zin waar ik zelf veel tegen aan ben gelopen. Het altijd beter willen doen, precies zoals je het in je hoofd hebt. De touwtjes in handen willen hebben en ga zo maar door. Gelukkig kan ik steeds eerder tegen mijzelf zeggen dat het goed is, dat je fouten mag maken, dat je tijd voor jezelf mag nemen. Dat je de boel de boel kan laten en dat het komt ook goed komt zonder jou!
Perfectionisme hoog in het vaandel!
Hooggevoelige kinderen en volwassenen hebben de eigenschap perfectionisme hoog in het vaandel staan. Alleen pakken de meeste het van ons alleen te serieus aan. Ze gaan vaak zo ver dat het ze verschrikkelijk in de weg gaat zitten en uiteindelijk niet meer weten hoe ze dat kunnen veranderen. Bij kinderen kan dit ook al op jonge leeftijd gaan opspelen. Bij schoolgaande kinderen uit zich dat in langzaam werken, het goed willen doen voor de juf voor hun ouders. Het loyaliteitsgevoel naar een ander is bij hooggevoelige kinderen erg groot.
Fouten maken
Fouten maken is al helemaal uit den boze. Dat is lastig voor deze kinderen, ze zien dit vooral als falen. Je herkent deze kinderen omdat ze vaak langzaam werken, veel uitgummen, het lastig vinden om hun vinger op te steken en om hulp durven te vragen. Dit zijn de kinderen die vinden dat alle letters dezelfde grootte moeten zijn, dat de lussen van de letters netjes tot de lijn moeten. De cijfers van rekenen precies in het vakje moet en gaat het er overheen, dan wordt er gegumd, gezucht en doen ze het weer opnieuw. Soms wel tot 4 à 5 keer. De acht had eigenlijk een 10 moeten zijn, wat hij/zij had zo goed geleerd. En ga zo maar door. Wat vervolgens tot boosheid, teleurstelling en tot nog meer perfectie leidt.
Thuis werken
Afgelopen periode werd ik benaderd door ouders die met hun handen in het haar zaten om hun zoon. Tijdens het thuiswerken en de online lessen kreeg dit mannetje ook schrijfles aangeboden. Je begrijpt het al, dit ging helemaal mis… Zijn vader verbaasde zich, dat er geschreven, gegumd, geschreven en nog eens gegumd werd.
Het zoontje zuchtte meerde malen, en vader merkte dat het zoontje langzaam steeds bozer werd. Zo boos dat het potlood werd gebroken en er niet meer geschreven werd. Vervolgens liep hij teleurgesteld en verdrietig de kamer uit. Het lukte vader vervolgens niet meer om zijn zoon aan de tafel te krijgen voor het schrijfwerk.
Gedachten
Dikke tranen, want hij kon het niet. Hij dacht dat de juf het lelijk vond dat hij schreef, het is niet netjes, het staat niet allemaal gelijk, zijn blaadje is gekreukt van altijd gummen en ga zo maar door. Allemaal gedachten die hij in zijn hoofd had gehaald, want de leerkracht had nog nooit negatieve commentaar gegeven over zijn schrijven. Bij iedere schrijf opdracht werden die gedachten groter en groter. Hij was er heilig van overtuigd dat het altijd beter en netter kon.
Enthousiaste mail
Nu twee sessies verder krijg ik een enthousiaste mail van de ouders. Ze zien zichtbaar een positieve verandering in hun zoontje. Hij durft naar de leerkracht te lopen als hij er niet uitkomt. De leerkracht geeft aan dat hij zijn vinger durft op te steken om iets te vragen of om een antwoord te geven.
Soms zijn er maar een paar gesprekjes nodig om mooie resultaten te boeken!
je dit bij je zoon of dochter? Legt jouw zoon of dochter de lat ook veel te hoog voor zichzelf en zit het hem of haar in de weg? Wil je hier graag persoonlijke tips ontvangen of wil je meer informatie hoe ik je zoon of dochter kan helpen, neem dan contact met mij op via info@kindercoach-openhartig.nl
